کد مطلب:8840 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

معناي كلمات عربي كه در خطبه عقد خوانده ميشود چيست؟ چرا بايد حتماً خوانده شود؟

در مراسم عقد ابتدا مستحب است خطبهاي خوانده شود، بعد از آن صيغه عقد خوانده ميشود.(1)

خطبه عقد را ميتوان به زبانهاي مختلف خواند ولي غالباً به صورت عربي خوانده ميشود مثل: الحمد لله الذي أحلّ النكاح و حرّم السفاح و الزنا؛ ستايش خدايي كه نكاح را حلال كرد و زنا و فساد را حرام نمود.

و امّا خواندن صيغه عقد نكاح، واجب است، زيرا به وسيله آن نكاح واقع ميشود و اگر صيغه اجرا نشود، ازدواج صورت نگرفته و مرد و زن با يكديگر محرم نشدهاند. به فتواي اكثر مراجع به احتياط واجب بايد صيغه عقد ازدواج به زبان عربي صحيح خوانده شود، ولي اگر مرد و زن نتوانند صيغه را به عربي صحيح بخوانند، به هر لفظي (فارسي، تركي، انگليسي و...) كه صيغه را به طور صحيح بخوانند (كه همان معناي جمله عربي باشد)، صحيح است.(2)

اگر مرد و زن بخواهند صيغه عقد را خود اجرا كنند بايد مهريّه و شرائط را بيان كنند و بعد از توافق و رضايت طرفين صيغه عقد را بخوانند.

اول زن ميگويد: زوجتك نفسي علي الصداق المعلوم، يعني خود را زن تو نمودم به مهري كه معين شد.

پس از آن بدون فاصله مرد ميگويد: قبلت التزويج، يعني ازدواج را قبول كردم.

اگر زن و مرد هر كدام براي خود وكيلي بگيرند كه از طرف آنها صيغه عقد را بخواند و مثلاً اسم زن فاطمه و اسم مرد احمد باشد، ابتدا وكيل زن ميگويد: زوجتُ موكلتي فاطمه موكلك احمد علي الصداق المعلوم، يعني موكله خودم (فاطمه) را به موكل تو (احمد) بر مقدار مهريه معلوم تزويج كردم، سپس بلافاصله وكيل مرد ميگويد: قبلتُ لموكلي احمد علي الصداق المعلوم، يعني تزويج را براي موكّلم احمد بر مقدار مهريه معلوم قبول كردم.(3)

اما اين كه چرا بايد صيغه عقد خوانده شود، علت آن است كه عقد ازدواج يك نوع قرارداد و تعهد بين مرد و زن بر ازدواج است مانند بقيه قراردادها از قبيل خريد و فروش، اجاره، مضاربه، جعاله و... در تمامي قراردادها سفارش شده كه از ابتدا تمامي مشخصات و جزئيات لحاظ بشود. ازدواج از بقيه قراردادها مهم تر و دقيق تر و احكام و آثار حقوقي زيادي بر آن مترتب است. و از طرفي دستور شرع است كه بايد عقد ازدواج با تمامي قيود و شرايط به طور صحيح اجرا شود تا در آينده مشكلي ايجاد نشود و كسي به راحتي نتواند اين پيمان را زير پا بگذارد.

پينوشتها:

1 - محمد حسن نجفي، جواهرالكلام، ج 29، ص 40.

2 - توضيح المسائل مراجع، ج 2، مسئله 2370 و ذيل آن.

3 - توضيحالمسائل مراجع، ج 2، مسئله 2368.